Wat een goed nieuws! Een rechtszaak aanspannen tegen de Nederlandse Staat kan dus wel degelijk succesvol zijn. Urgenda had geëist dat de overheid er voor moet zorgen dat de uitstoot van broeikasgassen in 2020 met minimaal 25% moet zijn teruggedrongen. En gisteren heeft het gerechtshof in Den Haag hen, ook in het hoger beroep, in het gelijk gesteld.
Volgens het Hof moet de Staat voldoen aan haar zorgplicht. Het Hof benadrukte dat er sprake is van een reële dreiging voor klimaatverandering. Dat biedt toch ook weer mogelijkheden voor de reële bedreiging van de volksgezondheid door de almaar toenemende hoeveelheid elektromagnetische straling waaraan wij allemaal ongevraagd 24 uur per dag worden blootgesteld.
Rechtszaak Urgenda
Drie jaar geleden spande klimaatorganisatie Urgenda met bijna 900 mede-eisers een rechtszaak aan om de overheid via de rechter tot meer actie te dwingen tegen verdere opwarming van de aarde. Tot grote verrassing van juristen won Urgenda. De rechter droeg de Nederlandse Staat op de uitstoot van broeikasgassen in 2020 met 25 procent te verminderen ten opzichte van 1990.
De Nederlandse Staat ging in hoger beroep tegen deze uitspraak. En gisteren heeft het gerechtshof dus het hoger beroep van de Nederlandse Staat verworpen. Niet alleen een enorme overwinning voor Urgenda, maar ook voor alle burgers in ons land. Gezamenlijk via de juridische weg opkomen voor maatschappelijk belangrijke kwesties kan er dus wel degelijk voor zorgen dat er iets verandert aan het actuele politieke beleid.
In een nieuwsbericht van de NOS valt het volgende te lezen over de uitspraak van het gerechtshof:
“Het hof verwierp zo goed als alle argumenten die de landsadvocaat had aangevoerd. Dat Nederland maar een klein land is en dat klimaatverandering een wereldprobleem is, erkende het hof, om eraan toe te voegen dat dat “Nederland niet ontslaat van de verplichting om vanaf zijn grondgebied naar vermogen inspanningen te leveren die bescherming bieden tegen klimaatverandering”.
Ook het feit dat Nederland zich ten doel heeft gesteld om in 2030 de uitstoot met 49 procent te hebben teruggedrongen, is voor het hof niet leidend. Nu ingrijpen is nodig, om risico’s en extra kosten te beperken, aldus het hof.” […] Het hof benadrukte vandaag meermaals dat de Staat een zorgplicht heeft en maatregelen moet nemen om burgers te beschermen “tegen industriële activiteiten”. “Bij gevaar moet de staat preventieve maatregelen nemen.”
Als niet wordt ingegrepen bestaat er een risico dat “de huidige generatie wordt geconfronteerd met verlies van leven of een verstoring van het gezinsleven”. Het hof noemde als gevaren voor de langere termijn: overstromingen, ziektes van de luchtwegen, infectieziektes, droogte, bosbranden, verstoring van de voedsel- en drinkwatervoorziening en de aantasting van ecosystemen.”
Jammer dat het nodig is, maar hulde voor het gerechtshof dat zij opkomt voor het welzijn van onze samenleving door de zorgplicht van de overheid af te dwingen. Deze kwestie gaat over de uitstoot van broeikasgassen, maar elektromagnetische straling is ook een serieuze milieu-kwestie.
Straling als milieufactor
Steeds meer mensen ervaren gezondheidshinder door de elektromagnetische straling van o.a. zendmasten, wifi en smartphones. De Nederlandse overheid daarentegen wil alleen maar koploper zijn in het steeds verder uitbreiden van draadloze toepassingen en doet er alles aan om een snelle uitrol van 5G te bewerkstelligen in Nederland. Maar dit heeft wel tot gevolg dat er nog heel veel meer zendantennes bij gaan komen en dat dit het leefmilieu van ons allemaal nog meer gaat beïnvloeden. Er wordt door de overheid volledig ingezet op de economische kant van het verhaal, de gevolgen voor de volksgezondheid zijn compleet uit beeld. Ondanks het feit dat er vele signaleringen van belangengroepen en burgers zijn dat straling wel degelijk gezondheidseffecten heeft, doet de overheid alsof er niets aan de hand is.
Het wordt dus tijd om ook voor het onderwerp straling een rechtszaak aan te gaan spannen tegen de overheid. Gaan zij dan ook hier aanvoeren ‘dat Nederland maar een klein land is’ en dat dit een ‘wereldprobleem’ betreft? Alsof dat zou rechtvaardigen dat je dan rustig achterover mag leunen en niets doen? En ook voor straling geldt dat we nu moeten ingrijpen om (verdere) gezondheidsschade te voorkomen. En ook hier is er sprake van dat niet-ingrijpen onnodige kosten met zich meebrengt, zoals bijv. kosten voor ziekte, arbeidsongeschiktheid en vergaande afschermingsmaatregelen voor burgers die gezondheidshinder ervaren. Ook hier geldt dus: “Nu ingrijpen is nodig om risico’s en extra kosten te beperken”.
Zoals het hof in de broeikasgassen-rechtszaak aangeeft, heeft de Staat een zorgplicht en moet zij preventieve maatregelen nemen om burgers te beschermen tegen industriële activiteiten. Wij als burgers hebben dan dus ook het recht om beschermd te worden tegen de Telecomindustrie die van ons land één grote magnetron wil maken, door onze hele samenleving onder te dompelen in een permanente stralings-soep.
Als niet wordt ingegrepen bestaat er ook hier een risico dat de huidige (en toekomstige) generatie wordt geconfronteerd met vele gezondheidsverstoringen, van concentratieproblemen en hartkloppingen tot dna-schade en mogelijk zelfs (hersen)tumoren en kanker. Daarnaast zijn er ook al vele onderzoeken waaruit blijkt dat elektromagnetische straling verstorende effecten heeft op dieren en de natuur. Ook hier is er alle reden voor een rechtszaak tegen de overheid wegens nalatigheid van haar zorgplicht.
Net als vele andere gezondheidskwesties
Helaas blijkt steeds maar weer opnieuw dat de overheid ernstig achter de feiten aanloopt voor wat betreft het nemen van maatregelen in gezondheidskwesties. En dit uitstelgedrag heeft wel degelijk serieuze gevolgen. Zo weten we inmiddels dat er tussen het vaststellen van het kankerrisico van asbest in de jaren vijftig en het asbestverbod in 1993 bijna veertig jaar zat. Dit heeft onnodige ernstige gezondheidsschade opgeleverd voor vele mensen.
En in juni werd bekend dat Defensie aansprakelijk is voor de gezondheidsklachten die medewerkers hebben opgelopen door het werken met de kankerverwekkende chroom-6-verf. Sinds 1973 was al bij de luchtmacht bekend dat deze verf gezondheidsrisico’s met zich meebracht. Het ministerie wist van de schadelijke effecten, maar deelde die kennis niet met werknemers en bedrijfsartsen, concludeert ook het RIVM. Evenmin zorgde Defensie voor een veilige werkplek of afdoende beschermingsmaatregelen. Ook hier hebben vele werknemers jarenlang onnodig gezondheidsschade opgelopen.
En zo zijn er nog vele andere voorbeelden. Als er iets is dat we geleerd hebben, dan is het wel dat de overheid het voorzorgsprincipe vaak niet toepast en pas met regelgeving komt nadat er al heel veel gezondheidsschade is ontstaan. Het is dan ook belangrijk dat we zelf opkomen voor onze gezondheid.
Wie durft?
Steeds meer mensen weten inmiddels (uit eigen ervaring) dat elektromagnetische straling wel degelijk gezondheidseffecten heeft. Diverse grote groepen van wetenschappers, artsen, belangenverenigingen en andere burgers hebben al brandbrieven, appèls en moratoriums gericht aan de overheid. De Wereld Gezondheidsorganisatie heeft in 2011 al geconstateerd dat straling mogelijk kankerverwekkend is en de Raad van Europa heeft in een Resolutie aan overheden geadviseerd om het voorzorgsprincipe toe te passen. In het buitenland zijn er ook al vele maatregelen getroffen.
Maar de Nederlandse overheid negeert en ontkent structureel alle signaleringen en de feiten die er wel degelijk liggen. Dus we zullen andere maatregelen moeten treffen als we nog een gezonde leefomgeving willen voor onszelf en onze kinderen. Een rechtszaak tegen de overheid zou een alternatief middel kunnen zijn. Wie durft dit aan te gaan? Urgenda heeft laten zien dat dit wel degelijk succesvol kan zijn.
Silvia Belgraver
Waardeer je deze website?
Overweeg dan ook eens om een donatie te doen, zodat de website ook in de toekomst kan blijven bestaan.