Sinds februari 2016 heb ik klachten gekregen die samenhangen met blootstelling aan elektromagnetische velden (EMV). In tegenstelling tot de heersende opinie heb ik via mijn lijf waargenomen dat onze huidige blootstelling niet veilig is. Ik heb daarover inmiddels geen enkele twijfel meer. Graag vertel ik kort over mijn ervaringen en ontdekkingen met als doel de politieke interesse voor dit onderwerp te vergroten. Ik meen dat we in een vooruitgangsval terecht zijn gekomen aangaande dit onderwerp. Maatregelen en regulatie zullen nodig blijken.
Hoe het begon
In februari 2016 begon ik, in eerste instantie ’s nachts, later ook overdag, een bromtoon te horen. Opvallend was dat ik deze toon op vele andere plekken (werk / vriendin) niet hoorde, het kon dus geen tinnitus zijn. De toon was er ook in de omgeving van mijn huis. Het is een zeer vervelende prikkeling, die leidde tot een moeizame slaap.
Ik ging me verdiepen in “laagfrequent geluid”, een fenomeen waar meerdere mensen last van hebben, zie deze website. Ik heb het serieus opgepakt. Er zijn wat pompen voor mij uitgezet, zonder resultaat. Intussen verergerde mijn situatie. De prikkeling die ik voelde valt nog het best te vergelijken met het gevoel te verbranden in de zon, alles in je lijf zegt je, “wegwezen”, en je moet er toch weer in.
Mijn huis ontvluchten
Ik begon mijn huis te ontvluchten. Eerst ging ik twee nachten in de week bij een vriendin slapen, om bij te komen. Dat was al snel niet genoeg. Mijn man en twee kinderen zagen mijn toenemende klachten, maar begrepen er weinig van. Mijn klachten breidden zich uit. Ik ging tintelingen voelen in armen en benen. Net als de bromtoon op het ritme van een pulse. Talloze keren heb ik dit ritme vergeleken met mijn hartslag om uit te zoeken of het toch niet met mijn hartslag te maken kon hebben. Het tempo en het constante ervan waren zeer regelmatig, en dag en nacht.
Mijn energieniveau daalde verder en ik vroeg er logeernachten bij. Ook vluchtte ik ’s nachts met de auto naar een willekeurige parkeerplaats om daar een deel van de nacht door te brengen. En dat terwijl ik in een groene villawijk woon, op een van de mooiste plekken van Amersfoort.
Op de website van de stichting Laagfrequent geluid verscheen een klein nieuwsitem uit Duitsland. Ongeveer 100 mensen met vergelijkbare klachten hebben zich verenigd, zij vermoeden een verband met zendmasten. Zie dit bericht. Ik besloot dan maar dat pad op te gaan.
Stralingsonderzoek
Mijn man is nogal sceptisch en ik weet dat ik de beste meetspecialist van Nederland moet hebben. Ik vind een gepromoveerd ingenieur die zijn collega stuurt. Als hij twee weken later komt ben ik zo allergisch voor mijn eigen huis dat ik er met moeite zes uur kan zijn, voor de verjaardag van mijn dochter. Inmiddels heb ik ook tintelingen op mijn borst en rug, anders weer dan die in mijn armen, wel ook weer op het ritme van een pulse. Ook heb ik hoofdpijn, een wondgevoel aan de linkerkant van mijn hoofd, onder mijn huid.
Ik ben bij het meetonderzoek in mijn huis aanwezig. Net als de meeste huishoudens van tegenwoordig hebben we nogal wat draadloze techniek in huis. We sporen op wat we hebben, schakelen het uit en dan blijft er nog fors wat over aan wifi van de buren, een zendmast die ongehinderd in onze slaapkamer schijnt en een Dect-telefoon. Na al onze apparaten en bronnen uitgeschakeld te hebben kan ik weer thuis slapen.
Afscherming werkt
Ik kreeg ook het advies om een stralingswerende “klamboe” te proberen om te kijken of mijn klachten te maken kunnen hebben met Hoogfrequente velden. Twee weken later kwam de klamboe. Door de stralingswerende stof van deze klamboe wordt elektromagnetische straling tegen gehouden en ontstaat er een Kooi van Faraday. Na twee nachten in de klamboe is mijn energie gestegen van een 2,5 naar een 6. Ik neem contact op met de stichting EHS en verdiep me in literatuur over EMV. Ik lees de boeken van Hugo Schooneveld en Michiel Haas.
Na forse investeringen in afscherming van wifi en de zendmast en een nieuwe stralingsarme telefoon voor de buurvrouw is mijn situatie inmiddels zo dat ik (met enige beperkingen) weer functioneer. Ik heb talloze bewijzen opgedaan dat wanneer ik blootgesteld word aan draadloze techniek ik klachten krijg. Ik en niemand in mijn gezin twijfelt aan de relatie EMV en klachten.
Inzichten bijstellen
Ik vertel dit verhaal omdat mijn symptomen toevallig een vrij duidelijk verband hebben met EMV vanwege de puls. Dit is in de praktijk veel vaker niet zo. Er is een grote verscheidenheid aan klachten. Ik ben gestuit op veel interessante en intrigerende informatie over dit onderwerp. Er is al veel werk verzet. Ik ben van mening dat ieder het recht heeft om dit te weten. Ik ben niet toevallig een pechvogel die ziek is geworden van straling terwijl het voor anderen ongevaarlijk is.
Ik ben, met velen anderen over de hele wereld, het bewijs dat we onze inzichten over stralingslimieten moet bijstellen.
Lees hier ook het artikel over Anne in Vrouw.nl (29-10-2018).