Als een van de laatsten van de generatie door wie ik ben opgevoed is nu mijn vroegere dokter maar vooral leermeester Hans Moolenburgh overleden. De enige die mijn niet aflatende pukkels eronder kreeg door een verbod op sinaasappels. Niet dat die slecht waren, maar omdat ze ingespoten werden met een of ander giftig goedje. Dat tekende al direct de aandacht die hij had voor onze voeding en leefomgeving maar ook voor de mens als persoon. Het leek wel of hij dwars door je heen keek en beter wist wie je was dan je zelf.
Maar het belangrijkste dat ik van hem geleerd heb is dat de plannen van onze overheid niet altijd heilzaam voor ons zijn en dat je daar door er effectief tegen in verzet te gaan verandering in kunt brengen. Toen Hans Moolenburgh de strijd aanbond tegen de fluoridering van het drinkwater kon ik niet anders dan er samen met hem en een groep anderen vol tegenaan gaan. Maar zonder zijn overtuigende redevoeringen en actiestrategie waren al die hoorzittingen en persconferenties en uiteindelijk het beslissende proefproces er nooit geweest en hadden we nu net als veel andere landen waarschijnlijk fluor in ons drinkwater gehad.
Maar hier hield het niet op want enige decennia later kwam onze overheid met nieuwe bedreigingen voor de volksgezondheid als vaccinaties en zendmasten. Al lang met emeritaat ging hij door met het schrijven van boeken en het houden van voordrachten om mensen bewust te maken van de gevaren hiervan.
Ik weet nog hoe hij in Alkmaar op 87 jarige leeftijd lenig het podium beklom om zonder powerpoint of zelfs maar een spiekbriefje met alleen zijn beeldende rijke taal het publiek 2 uur lang aan zijn lippen gekluisterd wist te houden. Ik hoor hem nog zeggen hoe 6 weken oude baby’s ‘hersenhuilen’ na hun eerste prik omdat het vaccin met alle gifstoffen door de dan nog niet functionerende bloed-hersenbarrière direct naar de hersenen gaat. De ongeruste moeders die de lezing hadden georganiseerd waren volgens hem nog lang niet ongerust genoeg. Hans wist het zo te vertellen dat je het onthield.
Inmiddels is er tussen de strijd tegen de fluoridering en nu tegen de straling van mobiele technologie, waarvoor hij zich ook van meet af aan heeft ingezet, wel het nodige veranderd. De industrie heeft veel meer macht gekregen en het open debat is dood, terwijl de media, industrie en overheid onwelgevallige boodschappen tegenwoordig geen podium meer bieden. Geen persconferentie dus in Nieuwspoort en geen landsadvocaat mr. van Heijningen om met succes een proefproces te voeren zoals toen tegen het wetsvoorstel om natriumfluoride aan het drinkwater toe te voegen. Tot onze spijt heeft Hans daarom de strijd tegen de draadloze gekte nooit kunnen winnen.
Zijn laatste actie was een handtekening om mij te machtigen ook namens hem in te spreken in de Gemeenteraad van Haarlem om aandacht te vragen voor de gezondheidseffecten van elektromagnetische straling van zendantennes. Wat had ik hem graag gehoord op de daarop volgende Raadsinformatiebijeenkomst maar dat kon hij vanwege een zwakker wordende gezondheid niet meer.
Nu hij er niet meer is zullen we hem vreselijk missen maar het actievlammetje en het bewustzijn van onze leefomgeving als cruciale factor in onze gezondheid heeft hij wel overgedragen. Gelukkig staan er heel wat van zijn lezingen op youtube, zoals onderstaande voorlichting aan gemeenteraadsleden over de gevaren van hoogfrequente straling, zodat we onze oorspronkelijke en welbespraakte held nog lang kunnen horen. Dus rust in vrede Hans we zullen je werk voortzetten!
Vera Verhagen
Waardeer je deze website?
Overweeg dan ook eens om een donatie te doen, zodat de website ook in de toekomst kan blijven bestaan.