Bioloog Dr. Hugo Schooneveld schrijft een reeks informatieve blogs over de blootstelling aan 5G-straling en de mogelijke gezondheidsrisico’s die daarbij komen kijken. In zijn vorige blog gaf hij een uitgebreide uitleg over hoe de massive MIMO zenders met beamforming technisch werken. In deze blog valt te lezen welke problemen er te verwachten zijn bij het meten van de blootstelling aan straling van 5G-zenders, want dat werkt heel anders dan bij de 3G- en 4G-zenders.

Samenvatting

5G zenders zijn anders gebouwd en werken anders dan de klassieke 4G en oudere zendertypen. Ze zijn plat en bevatten een array van 64 of meer compacte deelzenders. Daarmee kan een breed ‘zichtveld’ worden bestraald, dan wel databundels gevormd, die gericht zijn op een of meer specifieke gebruikers. Zulke bundels bewegen snel en bijna ongemerkt tussen de geadresseerde gebruikers.

Anders dan voorheen stralen ze alleen bij gebruik. Voor het meten van veldsterkte moet dus een keus gemaakt worden uit: de fasen waarin men meet, de plaats in of buiten de bundel, of de drukte in het algemene digitale dataverkeer (‘traffic’). In deze blog geef ik een uitwerking van de problematiek, enkele pogingen die gedaan zijn de veldsterkten te bepalen en problemen die te verwachten zijn wanneer de limieten voor blootstelling door wetgeving beperkt worden. Een aantal belangrijke vragen wacht nog op antwoord. Verder lezen…