Nu de Rijksoverheid telecomproviders verplicht om 98% van het grondgebied van elke gemeente van mobiele dekking te voorzien, is het aantal stralingsarme gebieden in hoog tempo aan het verdwijnen. Mensen die gezondheidsklachten ervaren door straling komen steeds meer in het nauw en zien zich genoodzaakt om steeds maar weer te verhuizen, omdat hun woonomgeving voor hen onleefbaar wordt gemaakt. Een onhoudbare situatie.
Ook gemeenten worstelen hiermee. Op 6 januari pleitte een prominent Amsterdams raadslid voor (het handhaven van) een stralingsarm gebied in metropoolregio Amsterdam, zodat mensen zich kunnen onttrekken aan straling. AT5 maakte er een kort item over en interviewde Rob Mesman over zijn stralingsvrije gebouwconcept Het Octagoon, alsmede de Amsterdamse Renée. Nadat Renée eerder al verhuisd was vanwege gezondheidsklachten door straling, moet zij nu weer opnieuw verhuizen vanwege nieuwe zendmasten vlakbij haar huis.
In dit bericht meer informatie over de gemeentevergadering in Amsterdam, misvattingen over stralingsarm wonen, het item van AT5 en het persoonlijke ervaringsverhaal van Renée.
Recht op opt-out voor straling?
Het Amsterdamse raadslid Eduard Mangal (DENK) bracht tijdens de commissievergadering van 6 januari het onderwerp stralingsarme woongebieden onder de aandacht van de wethouder (agendapunt 4). Hij constateerde dat het in een drukke stad als Amsterdam bijna onmogelijk is om je te onttrekken aan straling, terwijl je lichaam daar 24 uur per dag aan wordt blootgesteld. Hij vergeleek het met bestaande Europese regelgeving die mensen het recht geeft om zich te kunnen onttrekken aan de elektronische wereld. Hij vroeg zich af of dat ook niet geldt voor de straling van die elektronische wereld en of een opt-out dus eigenlijk ook niet zo’n mensenrecht is.
Hij vroeg de wethouder of de gemeente haar invloed kon aanwenden om binnen de metropoolregio Amsterdam zo’n stralingsarm gebied mogelijk te maken of op z’n minst randvoorwaarden te scheppen zodat mensen zelf initiatieven kunnen nemen om een stralingsarme omgeving mogelijk te maken. Hulde voor de heer Mangal!
Raadslid Van Soest riep de wethouder op om deze problematiek serieuzer te nemen en de mensen niet af te schepen met nietszeggende antwoorden. Van Soest vergeleek straling met fibromyalgie en gaf aan dat dit ook jarenlang ontkent is door medici, maar nu toch echt een serieuze ziekte blijkt te zijn. Ook zij riep de gemeente op om iets te doen voor mensen die heel erg elektrogevoelig zijn.
Afschuifsysteem
Helaas bleek de wethouder wat minder voortvarend te zijn. Ze gaf aan te begrijpen dat mensen zich willen onttrekken aan straling, maar dat er vanuit het Rijk landelijke richtlijnen zijn om te zorgen dat overal draadloze verbindingen beschikbaar zijn. Dit levert een dilemma op. Verder gaf ze aan dat ze vertrouwen had in de overheidsinstanties die zeiden dat het veilig was, en dat Amsterdam zich keurig aan de blootstellingsrichtlijnen hield.
Uit een aantal van haar reacties bleek helaas ook dat de wethouder niet goed op de hoogte was van de technische feiten en dus onjuiste antwoorden gaf. Toch wel vreemd, aangezien deze punten o.a. in een speciale besloten technische bijeenkomst (eind 2020) met vele deskundigen waren besproken en dat juist GGD Amsterdam twee experts in huis heeft over straling.
Samengevat, in Amsterdam was het te druk, daar kon verder niets geregeld worden; de metropoolregio Amsterdam daar ging zij niet over; en verder werd verwezen naar de Rijksoverheid. Oftewel, het betere afschuifsysteem.
Gelukkig benoemde de wethouder wel dat er elders in het land een aantal initiatieven gaande zijn om stralingsarme gebieden te realiseren en dat stichting EHS meer informatie kon geven over elektrohypersensitiviteit.
4 misvattingen tijdens de vergadering
Tijdens de commissievergadering bij gemeente Amsterdam hoorden we helaas ook weer de standaard misvattingen langskomen over stralingsarme gebieden. We zetten ze even op een rij:
- Stralingsvrij is iets anders dan stralingsarm. Totaal stralingsvrij is het bijna nergens meer in Nederland, dat vragen we ook niet, maar met wat goede wil valt een gebied met een zeer beperkte hoeveelheid straling best te behouden/realiseren.
- Dat we geen draadloos bereik willen, betekent niet dat we onszelf volledig willen buitensluiten van de digitale wereld. Je kunt prima internetten en bereikbaar zijn via een bedrade verbinding.
- Met zeer weinig draadloos bereik kun je het alarmnummer 112 bellen, dit zal vrijwel nooit een serieus probleem zijn in een stralingsarm gebied.
- De door de overheid gehanteerde blootstellingsrichtlijnen zijn niet veilig. Uit vele onafhankelijke wetenschappelijke onderzoeken is gebleken dat er ook ver beneden de richtlijnen vele biologische gezondheidseffecten zijn. De Gezondheidsraad constateerde dat gezondheidsrisico’s niet zijn uit te sluiten en adviseerde voorzorg toe te passen en de 26 GHz-frequentie niet te gaan benutten voor 5G. Zelfs Rechtbank Gelderland erkende op 18 december 2020 dat straling ver beneden de blootstellingsrichtlijnen zorgt voor verhoogde gezondheidsrisico’s.
Artikel en video van AT5: Renée in beeld
Naar aanleiding van de bespreking van stralingsarme gebieden tijdens de commissievergadering interviewde nieuwszender AT5 de Amsterdamse Renée, die ook te maken heeft met de stralingsproblematiek.
Interieurarchitecte Renée woonde op de Rozengracht en kwam er achter dat er een link was tussen haar gezondheidsklachten en straling. In 2015 kreeg ze een hartinfarct gevolgd door een burn-out. Medewerking voor oplossingen kreeg ze niet van de buren, de huisbaas en de gemeente. Renée gaf niet op en werd door de gemeente doorverwezen naar de GGD. Daar werd een zeer onervaren medewerker op haar zaak gezet wat tot niets leidde.
Renée kreeg ondanks haar klachten ook geen urgentie voor een andere woning in een stralingsarme omgeving, ze moest zelf maar zien hoe ze haar problemen oploste. De GGD gaf niet thuis, straling was volgens hen volkomen veilig. Ze voelde zich dan ook enorm in de steek gelaten.
Na 4 jaar zoeken vond ze dan toch een appartement waar geen zendmasten vlakbij stonden. Ze verhuisde naar de Staatsliedenbuurt en ging daarbij van 64 m2 naar 32 m2. Haar nieuwe appartement maakte ze stralingsarm en dat was een verademing! Het gaf haar rust en in haar nieuwe huis knapte ze weer op.
Maar dat was helaas van korte duur, want inmiddels zijn ook daar, op 80 meter afstand van haar huis, drie nieuwe zendmasten geplaatst en nu begint de ellende weer van vooraf aan.
De symptomen die ze op de Rozengracht had ervaren voelt ze hier weer opnieuw. Ze ziet geen andere keus dan om maar weer te verhuizen. Alleen, waarheen? Overal is straling. Het maakt haar leefwereld behoorlijk ingewikkeld. Lees hier het hele ervaringsverhaal van Renée.
Noodzaak tot stralingsarme woongebieden
Net als Renée zijn er vele andere mensen die in vergelijkbare situaties zitten. En nu de Rijksoverheid de 98% dekkingsplicht voorschrijft wordt het voor deze groep mensen steeds lastiger om nog ergens op een menswaardige manier te kunnen wonen en leven. Het is dan ook van groot belang dat er stralingsarm blijvende gebieden gaan komen in Nederland.
In het centrum van Amsterdam is dat een flinke uitdaging, maar in de buitengebieden of de metropoolregio, zoals raadslid Mangal ook al voorstelde, valt dat best te realiseren als gemeenten, telecomproviders en inwoners samenwerken. En sowieso hoeft 2% van het grondgebied van elke gemeenten niet voorzien te worden van intensief draadloos bereik.
Vanuit burgerinitiatief Stralingsbewust Wonen willen we minimaal in iedere provincie een stralingsarm woongebied gaan realiseren. We hebben al diverse oproepen gedaan bij de Rijksoverheid om hier beleidsaanwijzingen voor vast te stellen. Het is echt niet ingewikkeld om dit te realiseren, de mogelijkheden hiervoor hebben we al uitgewerkt.
En naast stralingsarme woongebieden zijn er ook andere initiatieven, zoals tegen straling afgeschermde woongebouwen, zoals Het Octagoon, dat Rob Mesman van VVE Support wil gaan realiseren. Hierover vinden al gesprekken met enkele gemeenten plaats.
De voortgang van al dit soort initiatieven verloopt helaas traag, terwijl de urgentie met de dag groter wordt. We willen de lokale en landelijke politiek hierbij dan ook nogmaals oproepen om mensen die gezondheidsklachten ervaren door straling niet in de steek te laten en ook voor deze groep mensen een menswaardige manier van leven mogelijk te maken.
Lees ook:
>> Artikel en video van AT5: Op de vlucht voor 5G – ‘Ik dacht dat ik weer een hartinfarct kreeg’
>> Mail aan alle 150 Tweede Kamerleden verzonden met oproep om dossier straling op te pakken
>> Veelgestelde vragen en antwoorden over stralingsarme woongebieden
Waardeer je deze website?
Overweeg dan ook eens om een donatie te doen, zodat de website ook in de toekomst kan blijven bestaan.