Smart City dient zich aan. Met grote beloften. Met heilsprofeten, en natuurlijk ook onheilsprofeten. Oplossingen voor complexe stedelijke vraagstukken, met veel digitale middelen, dat is de premisse.
Als we zoveel op technologie gaan vertrouwen als Smart City met zich meebrengt, dan kan dat maar één ding betekenen: we vertrouwen onszelf nog minder. In plaats van dat we de collectieve, menselijke intelligentie werkelijk vertrouwen. In die zin biedt Smart City een enorme kans: de buitenkant zien, nog dieper de totale leegte en zielloosheid van digitale middelen (al brengen mensen er natuurlijk wel ziel in) kunnen ervaren. Want dan is er maar één weg terug: de weg naar binnen. Naar ons hart, onze ziel, onze grote innerlijke vermogens en van daaruit naar elkaar.
Ik vertrouw erop dat het goed komt. En toch voel ik me geroepen kritische noten te delen. Verder lezen…